Twitter, Facebook and Friends
door: Anne-Marie Verburg
@NS_online Ik
heb voor een excursie 50 ongedateerde retourtickets nodig. Kan ik die via de
automaat in één keer kopen? #DTV
Wat is Twitter toch een heerlijk medium. Ik hoef de NS-site niet te
doorzoeken naar een goed verborgen telefoonnummer, niet een keuzemenu te
doorlopen, me niet te ergeren aan de lange wachtrij, niet naar een ongevraagd
muziekje te luisteren, ik hoef niet te mailen, ik hoef..PLING
@AMJVerburg Helaas
niet. Kom je ook op een station met loket, daar kun je het regelen.
Tjakka. Nog geen 10 minuten later antwoord. Ik stuur nog even een bedankje,
en weet dat ik naar een station met loket moet gaan. Middelburg zal het worden.
Ondertussen stoppen de meldingen via m’n Iphone niet. Onze hulp in de
huishouding appt dat ze donderdag aanstaande komt, de discussie op Linkedin
over het vervallen van de studiefinanciering laait op en Marijke is jarig en
wordt 53 jaar. Snel even een kaartje online sturen, en een felicitatie op Facebook
achterlaten. Voor een vergeetachtige onattente chaoot als ik is Facebook een geweldig
medium. Nooit vergeet ik meer een verjaardag. In ieder geval niet van mijn
Facebookvrienden.
Vrienden?
Dat is zo’n stokpaardje van de fervente tegenstander van sociale media.
Mensen die je niet real life spreekt zijn geen vrienden. Dream on.
Ik durf te beweren dat ik op Facebook goede vrienden heb. En vrienden heb
gemaakt. De aankondiging van de masterclass bloggen (zie www.zeeuwsebibliotheek.nl) heb ik
gedeeld, en gevraagd wie er met me mee wil. In real life ga ik nu met Bo.
Zonder Facebook hadden we niet geweten dat we deze interesse delen.
Maar je leerlingen dan. Collega’s fronsen hun wenkbrauwen als ze horen dat
ik vrienden ben met enkele leerlingen. Dat zijn niet je vriendjes.
Nee. Dat zijn niet mijn vriendjes. Punt. Wat naïef om zo letterlijk aan het
woord vriendjes vast te houden. Na de diploma-uitreiking
van afgelopen jaar sprak een leerlinge me aan: “Mevrouw (jawel, ze hebben nog
respect al zijn we vrienden), we waren zo zenuwachtig voor de uitslag en vonden
het zó leuk dat u ons even een berichtje stuurde en aan ons dacht!”. Kleine
moeite groot plezier om maar even in de termen van de oude media te blijven.
En natuurlijk zet ik niet mijn
hele privéleven op Facebook. Wie de privacyregels van Facebook kent bedenkt
zich wel tien keer. Ook kan ik bij bepaalde berichten mensen blokkeren. En wat
doe ik met mijn nichtje die toevallig ook bij mij op de school zit? Mag ik daar
ook geen vrienden mee zijn? En niet te vergeten mijn
decanenfacebookpagina waarop leerlingen, ouders en collega’s me kunnen volgen. Mag dat
wel?
Ik ben blij met mijn netwerken op
Facebook, Hyves, Twitter en LinkedIn. Daar hou ik het voorlopig bij. Wilt u
reageren op deze blog?
Dat kan.
Via twitter @AMJVerburg.
Ik ben benieuwd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten